Başlar karışık.
Metaverse artık hayatımızın çabucak her alanında gündemdeki yerini koruyor. Artıları ve eksileri konusunda terazinin bir kefesi ağır basarken, bir anda tüm istikrarlar değişiyor ve başka taraf yere daha çok yaklaşıyor. Artıları çok deyip bir tarafa ağırlaşırken, apansız öbür kefeyi ağırlaştıracak can sıkıcı ögeler akla geliyor.
Üzerine düşününe hangi kefe ağır basacak bakalım. Metaverse’nin ne kadarı olumlu ne kadar negatif?
Aslında akıllar “Metaverse” kavramının ne olduğu konusunda da karışık olduğundan, evvel yazımızda kullanacağımız tariften başlayalım.
Bir haber sitesinin yazısında tarif şu formda yapılmış: “Meta-evren”in kısaltması olan metaverse, gerçek ve sanalın bir bilim kurgu vizyonunda birleştiği ve insanların farklı aygıtlar ortasında hareket etmesine ve sanal bir ortamda irtibat kurmasına müsaade verdiği dijital bir dünya.
Münasebetiyle şu anda artık hayatımızın bir kesimi olan toplumsal medya, alışveriş siteleri hepsi birer metaverse kainatı üzere duruyor. Yani aslında şu anda metaverse içinde yaşıyoruz.
Bu tarifine nazaran, pandemiyle birlikte artan meskenlere çekilmeden de kaynaklı olarak, alışverişlerin internet ortamına aktarılması bizi ne kadar rahatlattı bir düşünün. Hepimiz konutlarımızdan çıkmadan gereksinim duyduğumuz her şeyi satın alabildik. Düşünsenize dışarı çıkamadık lakin eşimizle dostumuzla her gün fizikî olmasa da yüz yüze sohbet edebildik. Onları görebildik, seslerini duyabildik. Uzun vakittir katılmak istediğimiz fakat vakit ve aralık meselelerinden ötürü katılamadığımız bir çok eğitime, aktifliğe dahil olabildik. Terazinin bir tarafı epeyce ağır bastı güya.
Bakalım başka kefeye neler ekleyebiliriz.
Evet, eğitimlere katıldık yapacak işimiz çoğaldı. Kendimize vakit yaratmak için aldığımız şeyler vaktimizi daha da kısalttı. Bilginin erişiminin bu kadar kolay olduğu yerde artık her yerden fırsat fışkırıyor lakin bu defa de hangi fırsat yanlışsız hangisi değil ayrımını yapmaya duyulan ihtiyaç arttı, başlar daha da çok karıştı. Vakit kazandıran alışveriş, tüketimi arttırdı. Beşerler topluluklar içinde yalnızlaştı. Sevdiklerimizi her gün görebildik fakat yanına gitme ihtiyacı azaldığından artık şöyle bir kuvvetle sarılamıyoruz, sarılmaya muhtaçlık duymaz haldeyiz. İnsanların ömrünü sürdürebilmesi için günde en az 4 kere sarılması gerekli diyen Virgiana Satir’in kelamı artan ruhsal problemleri da açıklıyor bize nazaran. (ABD’li aile terapisti Virgiana Satir’e nazaran hayatımızı sürdürmemiz için günde 4 defa, uygunlaşmak için 8 defa, gelişmek içinse 12 defa sarılmamız gerekiyor.)
Tamam. Kefeler yeniden eşitlendi.
Toplumsal medya üzerindeki paylaşımlar vasıtasıyla tanıdıklarımızın hayatlarını daha çok öğrenmeye başladık. Yıllardır görüşmediğimiz arkadaşımızın kızını görebiliyor, oğlunun doğum günü partisine gidemesek de kutlayabiliyor ve o günden karelere bakabiliyoruz.
Ne kadar muazzam.
Kefe ağır basmadan öbür tarafına geçelim çabucak.
Sevdiklerimiz tamam, hayatımızı öğreniyor kusursuz fakat ya bizi sevmeyenler?
Onlar da her şey hakkında bilgi sahibi artık. Tehlikelere daha açık durumdayız. Bir düşünsek, konutumuzun kapısını kilitlemeden yatmıyoruz fakat sanal cihanın kapısı gerisine kadar açık. Orda da bir hayatımız var ve açık kapılarda tüm tehlikelere davetkar. Tehlikenin boyutunu insanların ne kadar makus olabileceklerini düşününce daha net anlayabiliyorsunuz.
Yeniden dengelendik sanırım.
Yalnızca bu kadar da değil elbette. Metaverse ile daha da fazla sanal kainata gireceğiz üzere görünüyor. Büsbütün sanal ortamda yaşamaktan bahsediyorum. Avatarını seçerek kendine yeni bir kimlik oluşturarak, dijital ikizimizle büsbütün yeni bir hayat oluşturabileceğiz.
Kusursuz değil mi?
Düşünsenize bu dünyada güzel ya da hoş değilsiniz, burnunuzu beğenmiyorsunuz gözlerinizin mavi olmasını, tahminen dişlerinizi ve tahminen de daha fit görünmek istiyorsunuz.
Sanal kozmosta her şey istediğin üzere, kusursuz.
Kulağa çok beğenilen geliyor değil mi?
Artık öteki açıdan bakalım.
Herkesin eksiksiz olduğu bir kainatta kusursuz ne demek? Ne manası var? Hala eksiksiz o bildiğimiz “mükemmel” olacak mı? Orada yaşayacağımız bu kavram düzensizliğinden sonra kendi alemimize geçtiğimizde de kendimizi eksik hissetmeyecek miyiz? Kendine yabancılaşma ve ruhsal sıkıntılar kapıda. Aman dikkat!
Bazen artıları, bazen eksileri artıyor. İstikrarlar değişiyor. Değerli olan, yeterli ya da berbat demeden anlamaya çalışıp, ahenk sağlamak ve ahenk sağlarken fizikî dünyanın pahasını unutmamak. İkisi ortasında istikrar kurabilmek asıl sorunumuz. Hayatta her şey istikrarda olduğunda hoş sonuçta.
Değerli olan duracağın yere karar verebilmek..
Bu yazı Gamfed Türkiye Gönüllülerinden Mualla Yılmaz ‘ın katkılarıyla yazılmıştır.
Linkedln
